θυαφόρος

θυαφόρος, ὁ (Α)

επιγρ. λιβανοφόρος, αυτός που φέρει θύα*, λιβανωτό για τη θυσία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θύα + -φόρος (< φέρω), πρβλ. αγγελια-φόρος, κανη-φόρος].